Ana içeriğe atla

Esir-i Hissiyat

Resim
Yazar:

İnsan hislerinin esiri oluyor dönem dönem. Başkaldırışı kendi benliği hariç her yere tesir ediyor. Karanlık hisler kastettiklerim öyle şen şakrak, insanın kabına çok gelecek hisler değil. Nefret ile harmanlanmış sorgulama, bir şeylerin üzerine düşünme arzusu ve dört duvar arasında elde edilen özgürlük bu. Çekilmez ve umarsız yapınca insanı bir hayli sıkıntılı da. Bir gruba aidiyet sağlayamama ve bastırılmışlık hissi de hediyesi. Lakin elden ne gelir? Kıymetli beyinler kıymetli ruhlara teslim olunca iyi mi oluyor kötü mü oluyor bilinmez ama pragma açısından yaklaşırsak gayet tabii pozitif olduğunu görürüz. En nihayetinde bir birey olma yönünde atılmış adımlar silsilesi bunlar. Hisler düşünmenin düşünceler de hislerin reaktörü. Aman dikkat fazla ısınmasın dimağları ara sıra soğutmak da gerek. Aksi halde mahiyetinde kaybolabilir insan. Bir meczup ya da azılı bir nihilist olabilir.
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Arsız Kadın

Yazar:
Yürümek, çıldırırcasına gitmek Tenha yanına arsız kadının Pembe ruhunu karalar gibi Bir martı kanadı süpürür sokağı Müthiş bir istek ve tereddüt ile Varınca yanına arsız kadının Karanlık ruhumu ağartır gibi Bir ışık hüzmesi yıkar sokağı Sokak bile çekine çekine Vardı yanına arsız kadının Martı kustu eteğine Karanlık bir hınç aldı aydınlığı
Yorum Gönder
Devamı

komm süßer Tod

Yazar:
gel, tatlı ölüm, gel her geçen gün sana daha da yaklaşmış olmanın mutluluğu içerisindeyim, gel sonsuz güzelliğine ebedî huzuruna zamansızlığına, acımasızlığına açtığın şefkat dolu kollarına hayranım vuslatımız uzaktır belki ama derin bir sadakatle beni beklersin, bilirim o gün de gelecek gel, tatlı ölüm, gel her geçen gün sana daha da yaklaşmış olmanın mutluluğu içerisindeyim, gel
Yorum Gönder
Devamı

Namütenahi

Yazar:
O anı beklemekteyim, o an ki İçinde olduğum anlamsız döngü ve tekdüze birliktelikleri Yıkmaya muktedir Asla gelmeyeceğini bile bile Tahayyül eder durur zihnim Bir kapı açılır derinlerde Üzeri örtülü nice umutlar fışkırır Seni de çıkartır beraberinde Kıyıya vurmuş bir bebek masumiyeti Gözlerinde Sonra sular çekilir, o kapılar kapanır Kokuşmuş ve kasveti kahreden bir hava çöker güne Bu kötü döngü Namütenahi Öyle telakki ediyorum Ve yelken açıyorum hiçliğe Soğuk bir rüzgar vurduğunda yüzüme Saçlarımı savurduğunda bir yana Hala hatırlarım o anı Bir güneş doğar içime geceden Bir ışıltı belirir uzaklarda Sen ve o gün hiç gelmeyen Şapşalca yine de beklenen
Yorum Gönder
Devamı