Gökten geniştir insan beyni Koyarsanız yan yana ikisini Biri içine alır ötekisini Kolaylıkla, yanında sizi Denizden derindir insan beyni Tutarsanız mavisi mavisine Biri yutar ötekisini Sünger ile kova gibi Tanrı ağırlığındadır insan beyni Kaldırırsanız dirhemi dirhemine Farklılık gösterir birbirinden Hecenin sese olduğu gibi Emily Dickinson Bu mertebede kudrete sahip zihnimi boyunduruğa vurduğumu fark ettim; umursamadan, acımasızca. Sözüm ona ilerlemiş medeniyetin efendisi bizler, yüzyıllar öncesinin beşerinden bilimsel ve teknolojik manada üstünüz belki, ancak vücut verdiğimiz canavarlara köle olarak felsefi ve ahlaki melekelerimizi körelttik, katlettik. Pek çok dille, kadim öğretilerle donanımlı eski çağın mütefekkirleri zihinlerini entelektüel bediiyetle doldururken bizler ne yapıyoruz, ne hâldeyiz? Geçmiş beş yılın dahi muhasebesini yapmaktan yoksun; şüphe etmekten, tarihten günümüze miras kalmış irfanı temin etmekten, her şeyden önemlisi düşünmekten yoksun bir