Çok Kişilikli İnsan

Biraz ilginç gelecek ama yukarıdaki başlıkta aslında insanın normal bir özelliğini söylüyorum. Hastalık olarak beynimize işlenmiş olması bu gerçeği değiştirmiyor. Örnek vermek gerekirse hepimiz günlük yaşamımızda kişiliğimizi bir heykeltıraşın biçimsiz taşa şekil vermesi gibi yontuyoruz, bu da yeni bir kişilik sahibi olmamız demek. Sebebi ise açık, ortam değiştirmekten kaynaklanıyor bu durum. Bir ortamda lider rolünü oynarken diğer ortamda pasif kalabiliyoruz.

Bu duruma adapte olamayanlar ise yol yordam bilmemekle eleştiriliyor çoğu zaman. Diğer canlılara bakarsak bu kolay bir iş gibi görünmüyor, onlar hep aynı görevi yapıyorlar, davranışları stabil. İnsana gelince durum içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Okulda, evde, sokakta hep farklı bir kişiliğin altına bürünüyoruz. Bir yerde alkışlanacak hareket diğer yerde yadırganabiliyor. Olay böyle olunca ne yapacağını şaşıran insan kopyalama mekanizmasını çalıştırıp ortamdan gördüğü hareketleri yapmaya başlıyor. Bu da farklılığı yok ediyor ne yazık ki. Toplumsal normlar ise insana nerde ne yapması gerektiğini kalın duvarlarla örüyor. Buna karşı çıkanlarsa toplum tarafından sıra dışı, uyumsuz gibi kelimelerin çatısı altına sokuluyor. Yine de bazı hareketlerin çok uç olmaması gerekiyor bence. Aksi halde kişilikler arası kopuş meydana gelip insanı yanlış hareketlere yöneltebilir.

Sonuç olarak çok kişilikli olmak insan olmanın doğal bir sonucu. Kişilikler arası dengeyi iyi tutturanlar hayatta daha başarılı oluyorlar. Hepimizin dengeyi tutturması dileğiyle...